Աղձքը հիմնականում հայտնի է Սուրբ Աստվածածին եկեղեցով, որը թվագրվում է 5-րդ դարով։ Այս եկեղեցին հայկական քրիստոնեական ճարտարապետության ամենահին պահպանված նմուշներից է և գտնվում է Արարատյան դաշտին նայող բլրի վրա՝ բացելով ապշեցուցիչ համայնապատկերային տեսարաններ: Եկեղեցու ձևավորման մեջ ներկայացված են հայկական ավանդական տարրեր, ներառյալ խաչաձև հատակագիծը և բարդ փորագրված դեկորացիաները:
Աղձքի ամենավառ յուրահատկություններից է խաչքարերի հավաքածուն, մանրակրկիտ քանդակված քարե խաչերը, որոնք ծառայում են որպես հայ քրիստոնեության կարևոր խորհրդանիշ: Այս խաչքարերը սփռված են ողջ տարածքում և ներկայացնում են հայկական մշակութային ժառանգության կարևոր կողմը:
Աղձքը աչքի է ընկնում նաև միջնադարյան Հայաստանի ամենանշանավոր իշխանական տոհմերից մեկի՝ Բագրատունյաց արքայատոհմի հետ իր կապով։ Ենթադրվում է, որ այդ տեղանքը պարունակում է մի քանի Բագրատունի թագավորների և իշխանների թաղման վայրը՝ ավելացնելով դրա պատմական նշանակությունը:
Չնայած իր հեռավոր դիրքին՝ Աղձքը գրավում է հայոց պատմությամբ, ճարտարապետությամբ և հոգևորությամբ հետաքրքրվող այցելուներին: Կայքն առաջարկում է հայացք նետել Հայաստանի հարուստ մշակութային անցյալին և տրամադրում է հանգիստ և մտածող մթնոլորտ նրանց համար, ովքեր ճանապարհորդում են բացահայտելու նրա գանձերը: